Rock En Gandario!!!

Os Gin-Tonics en concerto
Sabado 4 Novembro
Sobre as 22:00
XVII Xuntanza de novos investigadores Luís Freire
e ROCK AND ROLL!!!!
no Albergue Xuvenil de Gandarío
Bergondo. A Coruña

POULO 2006: BAILANDO BAJO LA CHUVIA

por Herbert Johnson

Este ano a auja foi a gran potragonistra do evento, ou mellor dito, foi o malo da película, porque impediu que a festa chegase a mahores. Para empezar uns inxustamente trataos Suite fa/la, grupo-homenaxe ó baixista do chícharo sicótico, que foron, musicalmente falando, o mellor da noite, pero o público correu a regardarse do H2O (non chove en todo o verán, cheja Poulo e ...) , que nese momento caeu con la fuerza de los mares. O festival sejiu, Machina, dende Cerceda, Brétema dende Compostela e Kastomä, dende Fontestrei.
Mentres todo isto acontecía, chovía intermitentemente tocando os collóns e os ovarios da boa xente que aló se congregou, e que se refuxiaba, a falta de carpa, na lona do bochinche. Os Gin-Tonics preparaban o seu concerto a jolpe de viño, no bakstajes. Viño deste de cartón e churrasco de porco, a dieta ideal para Matías, que dende que se converteu ó Islam está feito un mindundis. O Americano bebeu e comeu como un bó católico.

Tras uns Kastomä en estado de gracia, chegou o momento (milagrosamente non chovía) e os Gin-Tonics subiron a ese escenario no que tantas veces tocaron. As clásicas cancións do grupo fixeron que parte do público se movera a ritmo de RNR, o que é de agradecer. Pero en mitade do concerto, fixo acto de presencia unha colaboradora que nos deixou a todos de pedra. Silvia e a súa trompeta deron inicio a unha excelente versión do "Ring of Fire" de Johnny Cash, e a un par de temas máis do repertorio habitual. Grande Silvia!. Tras ela seguiron Gin-Tonics, que reduciron o seu repertorio, e meteron canciós novas.

O concerto, de puta madre... quintos, cervexas, queimada e rock and roll, ¿qué máis se pode pedir??? Despois, o sorteo dun DVD e un TV, no que O Americano foi obrigado a sacar unha (en realidade foron varias) papeletas coa súa "man inozente", e provocando os odios do público que non foi premiado.

En fin... Iso foi todo... despois douse paso a uns máis que correctos Parking Sound, mentres os Gin-Tonics procederon a irse cada un pola súa conta: Matias foi mover o esquelete a unha glamurosa discoteca cercana, que dende que é musulmán, pode irse con varias chicas á vez, "A Bestia" Manuel foi pillar tabaco "...a Peñamoa, veño ajora...", Santonio foi comprar accións de Estrella Galizia, Antonic presentouse a un curso de correcta pronunciación da fala oral, e O Americano sabe Dios a onde foi, o probe desgraziao... Eu creo que foi a ver se estaba noutro sitio.

O final do festival actuaron un grupo de gaitas e Eminem, estraña mezcla, que por outro lado tiraba do etílico que te cagas... Baixo a choiva, pero co corpo quentiño por decibelios e queimadas, un grupo de xente aguantou como campións as estocadas climatolóxicas do destino.
Poulo... Qué gran ciudaz!!